Jesteś w:
Notice: Undefined variable: tytul_s in /home/lpl/domains/2l.pl/public_html/2l2l.php on line 330
W dziejach Grecji starożytnej rolę szczególną i priorytetową odegrały dwa państwa-miasta. Były to Sparta i Ateny, ośrodki, u których od pierwszego spojrzenia można było dostrzec wzajemną, ostrą rywalizację która przejawiała się nie tylko walką o wpływy polityczne, ale także konfrontacją dwóch różnych modeli sprawowania władzy i organizacji życia publicznego. Szczególną jednak uwagę oraz ogólną i powierzchowną analizę funkcjonowania chciałbym poświęcić Sparcie.
Sparta powstała na Półwyspie Peloponeskim (Lakonia), w dolinie rzeki Eurotas w wyniku najazdu Dorów. Podbili oni miejscowa ludność i siłą utrzymywali ja w posłuszeństwie. Początkowo Sparta obejmowała jedynie kilka wsi, lecz wkrótce znacznie powiększyła swój obszar. Sparta podporządkowała sobie inne polis z najbliższej okolicy, tworząc związek, tzw. Symmachie. Specyficzny system funkcjonowania państwa-miasta doprowadził do tego, iż w VII i VI w. p.n.e. Sparta była ośrodkiem bardzo prężnym, zakładała liczne kolonie, utrzymywała żywe kontakty ze światem kultury, gościła architektów, poetów, rzeźbiarzy. Ponadto w połowie VI w. p.n.e. uważano ja za najpotężniejsze państwo greckie. W starożytności miasto Sparta zwano także Lacedemonem.
Sparta była wyjątkową polis wśród miast greckich. Różniła się ustrojem, kulturą i stylem życia mieszkańców. Społeczeństwo spartańskie podzielone było na trzy odrębne grupy: rodowitych Spartan, zwanych Spartiatami, Periojków i Helotów. Spartiaci liczyli kilkanaście tysięcy osób (wraz z kobietami i dziećmi). Tylko oni byli pełnoprawnymi mieszkańcami państwa, mogącymi sprawować urzędy i brać udział w zgromadzeniu ludowym. Ich głównym zajęciem było ujarzmianie helotów oraz walka, do której szkolili się przez całe życie. Żyli oni w obozach wojskowych i nie zajmowali się żadną pracą. Wpłacali jedynie miesięczne składki na wspólne biesiady. Kto nie mógł uiścić składki, spadał do niższej grupy zubożałych Spartiatów.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -
Notice: Undefined variable: tytul_s in /home/lpl/domains/2l.pl/public_html/2l2l.php on line 330
Sparta - historia, ustrój, społeczeństwo
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimW dziejach Grecji starożytnej rolę szczególną i priorytetową odegrały dwa państwa-miasta. Były to Sparta i Ateny, ośrodki, u których od pierwszego spojrzenia można było dostrzec wzajemną, ostrą rywalizację która przejawiała się nie tylko walką o wpływy polityczne, ale także konfrontacją dwóch różnych modeli sprawowania władzy i organizacji życia publicznego. Szczególną jednak uwagę oraz ogólną i powierzchowną analizę funkcjonowania chciałbym poświęcić Sparcie.
Sparta powstała na Półwyspie Peloponeskim (Lakonia), w dolinie rzeki Eurotas w wyniku najazdu Dorów. Podbili oni miejscowa ludność i siłą utrzymywali ja w posłuszeństwie. Początkowo Sparta obejmowała jedynie kilka wsi, lecz wkrótce znacznie powiększyła swój obszar. Sparta podporządkowała sobie inne polis z najbliższej okolicy, tworząc związek, tzw. Symmachie. Specyficzny system funkcjonowania państwa-miasta doprowadził do tego, iż w VII i VI w. p.n.e. Sparta była ośrodkiem bardzo prężnym, zakładała liczne kolonie, utrzymywała żywe kontakty ze światem kultury, gościła architektów, poetów, rzeźbiarzy. Ponadto w połowie VI w. p.n.e. uważano ja za najpotężniejsze państwo greckie. W starożytności miasto Sparta zwano także Lacedemonem.
Sparta była wyjątkową polis wśród miast greckich. Różniła się ustrojem, kulturą i stylem życia mieszkańców. Społeczeństwo spartańskie podzielone było na trzy odrębne grupy: rodowitych Spartan, zwanych Spartiatami, Periojków i Helotów. Spartiaci liczyli kilkanaście tysięcy osób (wraz z kobietami i dziećmi). Tylko oni byli pełnoprawnymi mieszkańcami państwa, mogącymi sprawować urzędy i brać udział w zgromadzeniu ludowym. Ich głównym zajęciem było ujarzmianie helotów oraz walka, do której szkolili się przez całe życie. Żyli oni w obozach wojskowych i nie zajmowali się żadną pracą. Wpłacali jedynie miesięczne składki na wspólne biesiady. Kto nie mógł uiścić składki, spadał do niższej grupy zubożałych Spartiatów.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -
| Dowiedz się więcej | |