Jesteś w:
Lalka
Losy Stanisława Wokulskiego, bohatera powieści Lalka Bolesława Prusa, są ukazane w rzeczonej powieści w sposób asynchroniczny. Ich fragmenty można odszukać w Pamiętniku starego subiekta oraz w trzecioosobowej narracji wiodącej. Po złożeniu ich w chronologiczną całość wyłania się biografia bardzo ciekawa i zajmująca.
Stanisław Wokulski przyszedł na świat w rodzinie szlacheckiej. Niestety, gdy miał kilka lat, jego ojciec roztrwonił cały zbierany od pokoleń majątek. Aby uzbierać na czesne do szkoły, młody bohater zdecydował się na samodzielne życie i poszedł do pracy.
Otrzymawszy posadę w winiarni Hopfera, skupił się na wykonywaniu swoich obowiązków oraz na nauce. Jego ciężka praca wkrótce dała wymierne skutki – młody Wokulski został przyjęty do Szkoły Przygotowawczej. Gdy ukończył ją z pozytywnym wynikiem, udało mu się dostać do Szkoły Głównej.
Fakt, iż nie mógł się poszczycić w dalszym życiu dyplomem wyższej uczelni nie wynikał z tego, że jej student był leniem czy że miał za mały iloraz inteligencji, lecz wiązał się z zaangażowaniem Wokulskiego w działalność patriotyczną, branie udziału w demonstracjach.
Kolejnym ważnym etapem w życiorysie Stanisława był udział w powstaniu styczniowym oraz zesłanie na Syberię do Irkucka. Lata spędzone na rosyjskim pustkowiu nie powstrzymały go od zdobywania wiedzy. Pobyt w niewoli Wokulski przeznaczył na badania naukowe, dzięki czemu po powrocie do kraju w 1870 roku stał się postacią rozpoznawalną, zdobył uznanie takich uczonych jak: Czerski, Czekanowski i Dybowski. Jego nadzieje na przyczynienie się do poprawy sytuacji w ojczyźnie prysły, gdy zdał sobie sprawę, że jest traktowany jak zwykły kupiec, że postrzegają go przez pryzmat jego przeszłości. Wtedy to Wokulski wygłosił wewnętrzny monolog, w którym gorzko podsumował swoje młodzieńcze, pełne wiary aspiracje:
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Losy Stanisława Wokulskiego
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimLosy Stanisława Wokulskiego, bohatera powieści Lalka Bolesława Prusa, są ukazane w rzeczonej powieści w sposób asynchroniczny. Ich fragmenty można odszukać w Pamiętniku starego subiekta oraz w trzecioosobowej narracji wiodącej. Po złożeniu ich w chronologiczną całość wyłania się biografia bardzo ciekawa i zajmująca.
Stanisław Wokulski przyszedł na świat w rodzinie szlacheckiej. Niestety, gdy miał kilka lat, jego ojciec roztrwonił cały zbierany od pokoleń majątek. Aby uzbierać na czesne do szkoły, młody bohater zdecydował się na samodzielne życie i poszedł do pracy.
Otrzymawszy posadę w winiarni Hopfera, skupił się na wykonywaniu swoich obowiązków oraz na nauce. Jego ciężka praca wkrótce dała wymierne skutki – młody Wokulski został przyjęty do Szkoły Przygotowawczej. Gdy ukończył ją z pozytywnym wynikiem, udało mu się dostać do Szkoły Głównej.
Fakt, iż nie mógł się poszczycić w dalszym życiu dyplomem wyższej uczelni nie wynikał z tego, że jej student był leniem czy że miał za mały iloraz inteligencji, lecz wiązał się z zaangażowaniem Wokulskiego w działalność patriotyczną, branie udziału w demonstracjach.
Kolejnym ważnym etapem w życiorysie Stanisława był udział w powstaniu styczniowym oraz zesłanie na Syberię do Irkucka. Lata spędzone na rosyjskim pustkowiu nie powstrzymały go od zdobywania wiedzy. Pobyt w niewoli Wokulski przeznaczył na badania naukowe, dzięki czemu po powrocie do kraju w 1870 roku stał się postacią rozpoznawalną, zdobył uznanie takich uczonych jak: Czerski, Czekanowski i Dybowski. Jego nadzieje na przyczynienie się do poprawy sytuacji w ojczyźnie prysły, gdy zdał sobie sprawę, że jest traktowany jak zwykły kupiec, że postrzegają go przez pryzmat jego przeszłości. Wtedy to Wokulski wygłosił wewnętrzny monolog, w którym gorzko podsumował swoje młodzieńcze, pełne wiary aspiracje:
strona: - 1 - - 2 - - 3 -