Jesteś w:
Adam Mickiewicz
Sonet to utwór liryczny, czternastowersowy, zbudowany z czterech zwrotek o regularnym układzie rymów. Dwie pierwsze zwrotki (czterowersowe) mają charakter narracyjny lub opisowy, dwie ostatnie (trzywersowe) zawierają refleksje natury filozoficzno - miłosnej. Forma sonetu ukształtowała się w XIII wieku w poezji włoskiej, a największymi mistrzami tego gatunku są: Dante i Petrarka. W literaturze polskiej po raz pierwszy zostały wprowadzone w XVI w. przez Jana Kochanowskiego i Mikołaja Sęp Szarzyńskiego. Aż do romantyzmu typową tematyką jest miłość.
Geneza. Po procesie filomatów Adam Mickiewicz został skazany na przymusowy pobyt w Rosji. Po kilkumiesięcznym pobycie w Petersburgu władze skierowały Mickiewicza, Jeżowskiego i Malewskiego do Odessy, gdzie poeta przebywał ok. 10 miesięcy. W 1825 r. Mickiewicz odbył piękną podróż na Półwysep Krymski w towarzystwie Henryka Rzewuskiego i Karoliny Sobańskiej. Pod wpływem wrażeń z tej pięknej wycieczki poeta napisał cykl "Sonetów krymskich", składający się z 18 utworów. (Ujęcie wrażeń z podróży w formę sonetów stosowane było przez tzw. Angielskich poetów jezior i romantyków niemieckich).
W cyklu 18 utworów zamknął poeta wiele obrazów pięknej i malowniczej przyrody Krymu, wprowadzając w ten sposób modna w romantyzmie orientalna tematykę. Cały cykl powiązany jest dyskretnie poprzez dzieje poety - Pielgrzyma, wygnańca stęsknionego za krajem, który był zmuszony opuścić. W niektórych wierszach ów Pielgrzym wypowiada się w pierwszej osobie, wyrażając wówczas uczucia, myśli i przeżycia samego poety, innym razem przygody Pielgrzyma opowiada narrator, a niekiedy spotykamy nawet dialogi.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
Analiza porównawcza sonetów "Stepy akermańskie" i "Burza"
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimSonet to utwór liryczny, czternastowersowy, zbudowany z czterech zwrotek o regularnym układzie rymów. Dwie pierwsze zwrotki (czterowersowe) mają charakter narracyjny lub opisowy, dwie ostatnie (trzywersowe) zawierają refleksje natury filozoficzno - miłosnej. Forma sonetu ukształtowała się w XIII wieku w poezji włoskiej, a największymi mistrzami tego gatunku są: Dante i Petrarka. W literaturze polskiej po raz pierwszy zostały wprowadzone w XVI w. przez Jana Kochanowskiego i Mikołaja Sęp Szarzyńskiego. Aż do romantyzmu typową tematyką jest miłość.
Geneza. Po procesie filomatów Adam Mickiewicz został skazany na przymusowy pobyt w Rosji. Po kilkumiesięcznym pobycie w Petersburgu władze skierowały Mickiewicza, Jeżowskiego i Malewskiego do Odessy, gdzie poeta przebywał ok. 10 miesięcy. W 1825 r. Mickiewicz odbył piękną podróż na Półwysep Krymski w towarzystwie Henryka Rzewuskiego i Karoliny Sobańskiej. Pod wpływem wrażeń z tej pięknej wycieczki poeta napisał cykl "Sonetów krymskich", składający się z 18 utworów. (Ujęcie wrażeń z podróży w formę sonetów stosowane było przez tzw. Angielskich poetów jezior i romantyków niemieckich).
W cyklu 18 utworów zamknął poeta wiele obrazów pięknej i malowniczej przyrody Krymu, wprowadzając w ten sposób modna w romantyzmie orientalna tematykę. Cały cykl powiązany jest dyskretnie poprzez dzieje poety - Pielgrzyma, wygnańca stęsknionego za krajem, który był zmuszony opuścić. W niektórych wierszach ów Pielgrzym wypowiada się w pierwszej osobie, wyrażając wówczas uczucia, myśli i przeżycia samego poety, innym razem przygody Pielgrzyma opowiada narrator, a niekiedy spotykamy nawet dialogi.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -